قرص خودکشی

کپسول سیانید پتاسیم (که به عنوان یک قرص کشنده شناخته می شود) به شکل‌های قرص، کپسول یا آمپول حاوی محلول کشنده‌ی سیانید پتاسیم است که فرد به منظور پایان بخشیدن به زندگی خود عمداً آن را قورت می‌دهد.

خوردن ۲۰۰ تا ۳۰۰ میلی‌ گرم سیانید پتاسیم به مرگ فرد منجر می‌شود.

خودکشی به این روش می‌تواند به منظور اجتناب از مرگ به مراتب ناخوشایندتر (مانند شکنجه) و یا اطمینان از عدم نشت اطلاعات مهم از طریق بازجویی انجام پذیرد. در نتیجه، قرص کشنده از نظر روانی میزان خطر ماموریت و بازجویی را به مامور گوشزد می‌کند. 

مزیت اصلی آن نسبت به اسلحه این است که، وقتی کسی دستگیر و بازرسی می‌شود یک تپانچه‌ی پنهان به سرعت کشف و ضبط می‌شود در صورتی که یک قرص کوچک به راحتی قابل شناسایی نیست. سازمان سیا طی دهه ۱۹۵۰ از قرص saxitoxin که یک سم عصبی (به انگلیسی: neurotoxin)‏ بسیار قوی است، استفاده می‌کرد. بنا به گفته ویلیام کولبی مدیر سیا، فرانسیس گری پاورز، خلبان آمریکایی یو۲ هنگام پرواز بر فراز اتحاد جماهیر شوروی در ماه مه سال ۱۹۶۰ از این طریق کشته شد.

بنابر یک باور عمومی فضانوردان نیز با خود از این قرص به همراه می‌برند تا هنگامی که از بازگشت به زمین نومید شدند از آن استفاده کنند.

خودکشی و روشهای مرسو م

تصور غیر علمی من این است که افراد در زندگی از نقطه ای که ما به آن نگاه می کنیم سه دسته اند. دسته اول افرادی هستند که ذاتا افرادی شاد هستند. این افراد در سخت ترین شرایط نیز روحیه خود را حفظ می کنند و حتی اگر غمگین شوند بسیار زود به حالت عادی وذاتی خود باز میگردند. دسته دوم افرادی هستند از دسته اول بسیار متفکر ترند و ذاتا غمگین هستند. این افراد در قلمرو اندیشه ی خود مسائل را بیش از حد تجزیه و تحلیل می کنند و چون زندگی تو در تو تر از آن است که انسان به ژرف آن دست یابد نا امید از جستجوی بی نتیجه خویش به خودشان باز میگردند که البته غمگین ترین پناهگاه جهان است. این افراد هرچه میکنند شاد شوند نمی توانند و درست بر خلاف دسته قبل شادی های کوتاهی دارند و دوباره به خود غمگینشان باز می گردند. بیشتر شاعران و دانشمندان در این دسته هستند. افرادی که دست به خودکشی می زنند از این دسته هستند. اما دسته سومی هم وجود دارد که در اکثریت هستند. این افراد خوشبختانه یا بدبختانه به علت عدم تعقل نه شادی های واقعی دارند و نه غم های واقعی. اگر از ایشان در ارتباط با هدف زندگی سوال شود محدود به رفتن دانشگاه، ازدواج، پیدا کردن کار خوب و خرید ماشین یا خانه می شوند.

خودکشی و روش های مرسوم
به هر طریقی و به هر وسیله ای که یک فرد با قصد قبلی اقدام به خودکشی کند یک روش خودکشی گفته می شود. در زیر نمونه ی روش هایی که تابحال برای خودکشی استفاده شده اند فهرست گردیده است. البته باید ذکر شود که اگر چه افرادی که احساسات متمایل به خودکشی دارند به این گونه روش ها فکر می کنند، اما دست آخر اغلب آنها اقدام به خودکشی نمی کنند(1).
روش های خودکشی را می توان بر اساس تداخل در روند حیات به دو گونه ی فیزیکی یا شیمیایی تقسیم کرد. روش های فیزیکی معمولا با ازکار انداختن دستگاه تنفسی یا مرکز سلسله اعصاب عمل میکنند در این روش ها معمولا یکی یا چند عضو کلیدی مربوط به این بخش ها از بین می رود. از سوی دیگر در روش های شیمیایی تمرکز بر ایجاد تداخل جدی در روند زیستی است مانند جلوگیری از تنفس سلولی یا کاهش ظرفیت هم آمیزی سلولی. روش های شیمیایی برای خودکشی نشانه های پنهانی دارند درحالی که در روش های فیزیکی نشانه ها آشکارند.

1. شلیک کردن با اسلحه ی گرم
2. رگ زنی
2.1 بریدن رگ در محل مچ دست
2.2 بریدن رگ خواب در محل گردن
3. غرق شدن
4. خفگی (بهترین روش خودکشی)
5. برق گرفتگی
6. انفجار
7. حلق آویز کردن
8. انداختن خود جلوی وسایل نقلیه
9. سوانح رانندگی
10. پرت کردن خود از ارتفاع
11. مسمویت
11.1 مصرف بیش از اندازه ی دارو
11.2 گاز منوکسید کربن
11.3 مواد شوینده
12. خودسوزی
13. هارا-گیری یا سپوکو
14. نخوردن یا اعتصاب آب و غذا
15. بریدن سر
16. عملیات انتحاری
17. خودکشی غیرمستقیم

هر کدام از این موارد دارای توضیحات کامل و با جزئیات هستند ولی از آنجا که ممکن است دادن این اطلاع اثرات مخربی در افراد آسیب پذیر بگذارد از نوشتن جزئیات خودداری میکنم.