ارزیابی کسانی که در معرض خطر خودکشی قرار دارند

مشاور روانشناس یا متخصص مغز و اعصاب یا روانپزشک میتواند براساس علائم، سابقه ی شخصی و خانوادگی تشخیص دهد آیا خطر اقدام به خودکشی در فرد بالاست یا خیر.
او زمان شروع علائم و تناوب آن را از فرد میپرسد. همینطور درمورد هرگونه بیماری فعلی یا قبلی و شرایط خاص خانوادگی از فرد سوال میکند.
بدین ترتیب، توضیح احتمالی به علائم را به دست می آورد و تشخیص میدهد باید چه نوع آزمایش یا متخصص دیگری را پیشنهاد دهد. احتمالا موارد زیر را معاینه میکند: 

• سلامت روان: در بسیاری از موارد فکر به خودکشی معلول اختلال روانی زمینه ای مانند افسردگی، اسکیزوفرنی یا اختلال دوقطبی است. اگر فرد مشکوک به اختلال روانی باشد، احتمالا به متخصص سلامت روان ارجاع داده میشود.
• مصرف مواد: سوء مصرف الکل و مواد اغلب منجر به رفتار و فکر به خودکشی میشود. اگر علت اصلی مصرف مواد است، اولین قدم این است که به مراکز باز پروری مراجعه کنید.
• دارو: مصرف بعضی دارو های تجویز شده- مانند دارو های ضد افسردگی– خطر خودکشی را بالا میبرد. متخصص دارو هایی را که فرد درحال حاضر استفاده میکند مورد بررسی قرار میدهد تا ببیند آیا عامل بروز این رفتار هست یا خیر.

https://www.darmankade.com/blog/suicide-information/

کیسه ی خروج (روش جدید)

کیسه ی خروج متدی است که کتاب آن را یکی از مسالمت ترین روش ها توصیف کرده و همان طور که در پایان مطلب خواهید دید، نمره ی قابل قبولی در تمام زمینه ها به دست می آورد. من در اینجا روش کیسه ی خروج + قرص خواب آور را توضیح می دهم و روش کیسه ی خروج + گاز هلیوم در جای دیگر توضیح داده خواهد شد. اثر کربن دی اکسید: علت ساده اینکه هیچ کس نمی تواند با حبس نفس خود، خودکشی کند این است که بدن به بالا رفتن میزان کربن دی اکسید واکنش نشان می دهد و نه به نبود اکسیژن. پس اگر شما بتوانید سطح اکسیژن را در فضای تنفسی کاهش دهید بی آنکه سطح کربن دی اکسید بالا رود و یا اینکه واکنش بدن را مهار سازید،

آیا در قران خودکشی کردن نهی شده لطفا به آیات قران استناد کنید

خودکشی از گناهان کبیره است و تنها گناهی است که چه بسا هیچ گاه فرصت توبه و جبران ندارد.
از دیدگاه اسلام مالک همه چیز از جمله انسان ، خداوند است . اوست که حق تصرف در جهان و انسان را دارد. آن جا که او رخصت دهد، مجاز و جایى که او اذن ندهد، غیرمجاز است.
از جمله موارد، کشتن انسان است. در این موضوع هیچ تفاوتى بین خودکشی و دیگر کشى نیست، چرا که این کار سلب حق حیات از خود و یا دیگرى است. خدا انسان را از این امر برحذر داشته، مى‏فرماید: «من قتل نفساً بغیر نفس او فساد فى الارض و فکانما قتل الناس جمیعا؛ (1) آن کس که انسانى را بدون این که قاتل باشد و یا در زمین فساد کند بکشد، گویا همه مردم را کشته است». مرگ و حیات یک نفر، اگر چه مساوى با مرگ و حیات اجتماع نیست، اما شباهتى به آن دارد، ازاین‏رو در جایى که اذن خداوند نیست، انجام دادن آن حرام و گناه است.
در نگرش الهى، از آن جا که خداوند خالق انسان است و تمام هستى او از خدا است، هیچ کسى نه حق کشتن دیگرى را دارد و نه حق کشتن خود را. این بدان جهت است که از دیدگاه اسلام و همه مکاتب الهى، حیات موهبتى الهى و حقى خدادادى است. ازاین‏رو هرگاه این حق وسیله‏اى براى قتل نفوس دیگر یا باعث فساد در جامعه و بر هم زدن نظم شایسته حاکم بر جامعه شود و افرادى در صدد محاربه با نظام الهى برآیند، این حق به نفع دیگران سلب مى‏شود، (2)
بنابراین در نگرش الهى «حق حیات» عطاى الهى است که مسئولانه به انسان عطا شده است. پس باید اولاً در حفظ آن مراقب بود؛ چه این که «حیات» فقط «حق» افراد نیست بلکه حفظ آن، «تکلیف» آنان نیز مى‏باشد.
ثانیا: چون مالک اصلى این حق خداوند متعال است و در مواردى که این عطاى الهى، باعث سوء استفاده افرادى واقع شود، از آنان سلب مى‏شود (مانند حکم قصاص، رجم یا اعدام که خشونت‏هاى قانونى مى‏باشند). هم او که «حیات» را داده است مى‏گوید: در این موارد «باید سلب نمود».
با توجه به تحلیل مذکور به یک آیه و دو حدیث شریف درباره حرمت شدید «خودکشى» اشاره مى‏شود. خداوند مى‏فرماید: «ولا تقتلوا انفسکم ان الله کان بکم رحیما و من یفعل ذلک عدوانا و ظلما فسوف نملیه نارا و کان ذلک على الله یسیرا؛
خود را مکشید زیرا خداوند به شما مهربان است. هر کس چنین کارى را از روى عداوت و ستم انجام بدهد، به زودى او را در آتش مى‏اندازیم و این کار براى خدا آسان است»،(3)
 

http://www.pasokhgoo.ir